بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری ورضایت شغلی دبیران تربیت بدنی شهر شوش

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی در دبیران تربیت بدنی شهر شوش بود. این تحقیق از نوع «توصیفی ـ همبستگی» و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی شهر شوش که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به کار بودند (136=n). نمونه گیری به روش سرشماری و کل جامعه به عنوان نمونه درنظرگرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسش نامه مشخصات فردی، پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و پرسش نامه استاندارد رضایت شغلی ویسوی و کروم(1994) بود، پایایی درونی پرسش نامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 89% و 85% محاسبه شد برای اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسن، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال ـ والیس و رگرسون چندگانه) استفاده شد. سطح معنی داری برای ازمون فرضیه ها (5%= )تعیین شد. نتایج تحقیق نشان داد، کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی پایین تر از حد متوسط و نیز رضایت شغلی آنان در حد متوسط بود. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی تربیت بدنی رابطه مثبت و معنی داری بدست آمد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی رابطه چندگانه وجود دارد و محیط کاری ایمن و بهداشتی عامل تأثیر گذارتری برای پیش بینی رضایت شغلی به شمار می رود. نتایج نشان داد بین کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی با توجه به جنسیت تحصیلات، نوع استخدام و مقطع تدریس تفاوت معنی داری وجود ندارد. هم چنین، بین رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی با توجه به جنسیت، تحصیلات، نوع استخدام و مقطع تدریس تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود، برای بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی، مسئولین آموزش و پرورش از طریق برقراری محیط کاری ایمن وبهداشتی برنامه ریزی نمایند.